کاهش شنوایی حسی عصبی ناگهانی

کاهش شنوایی حسی عصبی ناگهانی (SSHL)

معمولاً به عنوان ناشنوایی ناگهانی شناخته می شود، به عنوان یک کاهش سریع شنوایی غیر قابل توضیح معمولاً در یک گوش به طور همزمان یا در طی چند روز اتفاق می افتد.

هرکسی که SSHL را تجربه کند باید سریعاً به پزشک مراجعه کند. گاهی اوقات، افراد مبتلا به SSHL مراجعه به پزشک را به تعویق می اندازند زیرا فکر می کنند کاهش شنوایی آنها به دلیل آلرژی، عفونت سینوسی یا سایر شرایط رایج است. با این حال، تأخیر در تشخیص و درمان SHHL ممکن است اثربخشی درمان را کاهش دهد. از هر ده نفر مبتلا به SSHL، نه نفر فقط در یک گوش شنوایی خود را از دست می دهند. SSHL با انجام آزمایش شنوایی تشخیص داده می شود.

بسیاری از افراد هنگام بیدار شدن از خواب متوجه وجود SSHL می شوند. دیگران ابتدا هنگامی که می خواهند از گوش ناشنوا استفاده کنند، مانند وقتی که از تلفن استفاده می کنند، متوجه آن می شوند. عده ای دیگر دقیقاً قبل از بین رفتن شنوایی متوجه “پاپ” بلند و هشدار دهنده می شوند. افرادی که ناشنوایی ناگهانی دارند غالباً گیج می شوند، در گوش هایشان زنگ می زند، وزوز گوش .

تقریباً نیمی از افراد مبتلا به SSHL بخشی یا تمام شنوایی خود را معمولاً در طی یک تا دو هفته از شروع به صورت خود به خود به دست می آورند. 85 درصد کسانی که تحت درمان یک متخصص گوش و حلق و بینی هستند، بخشی از شنوایی خود را به دست می آورند.

کارشناسان تخمین می زنند که SSHL هر ساله به ازای هر 5000 نفر ، به طور معمول در بزرگسالان 40 تا 50 ساله ، یک فرد را مورد حمله قرار می دهد. تعداد واقعی موارد جدید SSHL در هر سال می تواند بسیار بیشتر باشد زیرا این وضعیت اغلب تشخیص داده نمی شود. بسیاری از افراد به سرعت بهبود می یابند و هرگز به دنبال کمک پزشکی نیستند.فقط 10 تا 15 درصد از افراد مبتلا به SSHL علت قابل شناسایی دارند.

شایع ترین دلایل این موارد:

• بیماری های عفونی
• ضربه، مانند آسیب دیدگی سر
• بیماری های خود ایمنی مانند سندرم کوگان
• داروهای اتوتوکسیک (داروهایی که به سلولهای حسی گوش داخلی آسیب می رسانند)
• مشکلات گردش خون
• توموری روی عصب که گوش را به مغز متصل می کند
• بیماری ها و اختلالات عصبی مانند مالتیپل اسکلروزیس
• اختلالات گوش داخلی ، مانند بیماری منیر

ناشنوایی ناگهانی چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص SSHL، پزشک از تست شنوایی به نام شنوایی سنجی با صدای خالص استفاده می کند. این آزمایش به او کمک می کند تا تشخیص دهد که کاهش شنوایی ناشی از نرسیدن صدا به گوش داخلی است (به دلیل انسداد مانند مایع یا موم گوش) یا نقص حسی عصبی (به دلیل اینکه گوش صدایی را که به گوش می رسد پردازش نمی کند). شنوایی سنجی همچنین می تواند دامنه شنوایی از دست رفته را نشان دهد

در صورت تشخیص ناشنوایی ناگهانی، پزشک احتمالاً  آزمایش های دیگری را برای تعیین علت اصلی SSHL شما تجویز می کند. این آزمایشات ممکن است شامل آزمایش خون، تصویربرداری (معمولاً تصویربرداری تشدید مغناطیسی یا MRI) و آزمایش تعادل باشد.

کاهش شنوایی حسی عصبی ناگهانی چگونه درمان می شود؟

متداول ترین درمان ناشنوایی ناگهانی، به ویژه در مواردی که علت آن مشخص نیست، کورتیکواستروئیدها هستند. از استروئیدها برای درمان بسیاری از اختلالات مختلف استفاده می شود و معمولاً با کاهش التهاب ، کاهش تورم و کمک به بدن در مبارزه با بیماری ها کار می کند.

استروئیدها معمولاً به صورت قرص تجویز می شوند. در سالهای اخیر ، تزریق مستقیم استروئیدهای پشت پرده گوش به گوش میانی (از اینجا استروئیدها به داخل گوش داخلی می روند)، که به آن درمان کورتون داخل آتامپانیک گفته می شود، محبوبیت بیشتری پیدا کرده است. در سال 2011، یک آزمایش بالینی با پشتیبانی NIDCD نشان داد که استروئیدهای بین اتانپانسی کمتر از استروئیدهای خوراکی موثر نیستند، اما در کل برای بیماران راحت نیستند.

آنها برای افرادی که نمی توانند استروئیدهای خوراکی مصرف کنند، گزینه ای باقی می مانند. اگر پزشک علت اصلی SSHL را کشف کند، ممکن است به درمان های اضافی نیاز باشد. به عنوان مثال ، اگر SSHL شما ناشی از عفونت باشد ، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند. اگر داروهایی را مصرف می کنید که برای گوش سمی شناخته شده است ، ممکن است پزشک به شما بگوید داروی دیگری را متوقف کنید یا به آن متوسل شوید. اگر یک بیماری خود ایمنی دارید که باعث می شود سیستم ایمنی بدن شما به گوش داخلی حمله کند ، ممکن است لازم باشد داروهایی برای سرکوب سیستم ایمنی بدن خود مصرف کنید.